Vrij en autonoom kunnen bewegen. Dat willen we allemaal wel. Toch is dat om uiteenlopende redenen voor 2,5 miljoen Nederlanders niet weggelegd. Tijdens de Dutch Design Week besteedt de Embassy of Mobility aandacht aan mensen voor wie bewegen niet vanzelfsprekend is of in ieder geval niet zonder beperking gaat. Gijs van den Brink, Robert Rietveld (Design for Care), Karin Peeters (Territoria), Gerard de Nooij (Ongehinderd) en Niek Verlaan (gemeente Utrecht) delen hun perspectief en agenderen de belangrijkste vraagstukken voor de toekomst.

Bijna 2,5 miljoen mensen hebben een handicap.
Dat zijn niet alleen mensen in een rolstoel,
maar blinde mensen
dove mensen, mensen met mobiliteitskwesties
mensen met een hulphond
of een hondengeleider
en er zijn mensen
met psychologische en mentale beperkingen.
Samen maken ze de volgende zaken goed
meer dan 15% van de Nederlandse bevolking.
Dag 4
Ik ben Gijs,
Ik woon in een dorp bij Arnhem.
Een jaar geleden kreeg ik een jaar geleden een beroerte.
Nu wil ik de wereld groter maken,
als het ware.
2,5 miljoen mensen,
dat me verraste.
Terwijl in ontwerpen en steden
het is een marginaal fenomeen.
Deze doelgroepen zitten niet aan tafel
wanneer beslissingen worden genomen.
En ontwerpen zijn goedgekeurd of niet.
We hebben het over jongeren,
we praten over mensen met een handicap...
we praten over senioren,
maar over het algemeen zitten ze niet aan tafel.
Dus deze initiatieven zijn goed
om die meningen te benadrukken.
Tijdens de workshop stond iedereen rond de tafel.
om uit te vinden wat je ervan vindt.
Wat vond je ervan?
-Ik vind het geweldig om dit te doen.
Andere mensen met een beperking
zijn bang om het te doen...
maar ik ben niet bang om mijn mond open te doen...
en erover praten.
Het grote ding over het leven
gaat naar andere locaties.
Naar de bioscoop, je vrienden,
we gaan allemaal winkelen.
Dus de oplossingen voor de problemen
op sociaal gebied
zoals eenzaamheid
zouden wel eens mobiliteitsoplossingen kunnen zijn.
Als het op mobiliteit aankomt, zien we vaak
dat het gericht is op de massa's.
We zijn aangekomen in een tijd waarin we
niet alleen maar naar de massa's moet kijken...
maar eerder in de niches,
als ik het zo kan zeggen.
We hebben bussen, intercity bussen, intercity bussen
die niet altijd toegankelijk zijn.
Wat doen we in Nederland?
Een rolstoelbusje rijdt er achteraan
voor iedereen in een rolstoel.
Wat doen we met treinen?
Ze zijn niet allemaal toegankelijk.
dus we hebben mensen op de stations....
met een lift.
Een mobiele lift om mensen in een rolstoel te helpen.
of met wandelaars in de trein.
Het zijn goede en praktische oplossingen.
om iets toegankelijk te maken
maar het zijn echt pleisters.
Wat zou je vragen
partijen in het openbaar vervoer
of ontwerpers van zelf rijdende auto's...
of wie dan ook?
Ik zou ze vragen om ontwerpteams te vormen....
inclusief mensen met een handicap
en zoek naar de echte problemen met hen.
Het is belangrijk om mensen erbij te betrekken.
En om mensen met een handicap te vragen
hoe bepaalde problemen het beste kunnen worden opgelost.
Tegelijkertijd moet je ook kijken naar
op het volledige scala van kwesties.
Eén persoon kan nooit weten
wat goed is voor een hele doelgroep.
Dus beide zijn belangrijk,
maar het belangrijkste aspect van het ontwerp....
is dat je keuzes maakt die bepalen
of er iets toegankelijk zal zijn.
Vertaald met www.DeepL.com/Translator