Transcript

 

Zou je hier eens willen zitten?
Oké!
-Zullen we dat eens proberen?
Dus zo werkt het.
Leuk he.
- Ja!
Nou ga lekker zitten.
Hoi, ik ben Matthieu.

Ik ben Ben. 
Ben vertel, waarom ben je hier?
Omdat ik epilepsie heb.
Ik ben Carice.
Dag Carice, Hoe gaat het met je? 
- Goed!

Heb je goed geslapen vannacht?
Nah een beetje hetzelfde als tijdens,
ja, iets minder dan vroeger, toen ik
nog geen epilepsie had.
Oké, en hoe komt dat dan dat je nu minder 
goed slaapt?
Misschien door de medicijnen, want
ik heb al heel lang geen aanvallen meer gehad.
Dat is ook al heel fijn.
Dus het komt eigenlijk niet door de aanvallen.
Hoe komt dat denk je?
Dat je nu minder hebt dan eerst?
Want de pilletjes zijn ook groter geworden.
's Avonds laat moet ik er 1 en
 's ochtends moet ik er 3.
Een grote, een middelmatige, een kleine en nog een spuitje tot 8. Ongeveer zoveel.
Is het ook wel eens op school gebeurd?
- Ja!
Kun je daar iets over vertellen?
We gingen een keer hockeywedstrijdjes
doen op school. Toen gebeurde het.
Toen merkte iemand uit mijn klas het ook wel,
want toen sloeg ik keihard tegen zijn voeten aan.
En één keer, toen durfde ik het niet
 te laten zien.
Toen ging ik ook helemaal naar achteren,
maar dat heb ik uiteindelijk wel verteld.
Waarom durfde jij het toen niet laten
zien?
Ja, omdat iedereen altijd schrikt
als ik een aanval heb.
En ik vind het gewoon een beetje
eng.
Toen vond ik het eng om dat te laten
zien.
Maar nu weet iedereen ook echt
wat er gebeurt.
Toen dacht ik dat ze een beetje
gingen pesten ofzo.
Kun je uitleggen aan anderen wat
er met jou gebeurt?
Ja, dat wel.
Maar wat vertel je bijvoorbeeld
aan je klasgenoten?
Ja, ik heb een keer mijn presentatie
erover gehouden, dus ik heb
wel aan mijn klasgenoten wel eens
wat verteld.
Volgens mij weet de hele school er wel wat over.
-Echt waar?
Ik ben de enige op school met epilepsie.
Het is eigenlijk best wel bijzonder. 
Ja, hoe vind je dat?
- Ik krijg heel veel aandacht.
En moet een juf of meester ook meer weten over hoe het leren dan bij jou gaat?
Dan moeten ze wel weten dat ik minder
snel kan lezen.
Dat ze weten dat mijn hersenen iets anders werken, dat ik ook iets minder slim kan zijn.
Zijn er ook dingen die moeilijker zijn bij epilepsie
als je kijkt naar leren, wat je doet?
Voor veel kinderen volgens mij
wel, maar niet voor mij.
Voor mij is dat niet echt.
Ik ben juist wat beter dan andere kinderen.
Ik zit in groep 6 en ik reken al
wel in groep 7.
En als je meer moeite hebt met
concentreren, merk je dat ook bij het lezen?
Of bij andere opdrachten op school?
Lezen daar ben ik echt heel goed in.
 

'Ik zit in groep 6 en ik reken mee met groep 7'

Ben, Carice en Giel. Drie basisschoolleerlingen met epilepsie. Meesterinterviewer Mathieu gaat met ze in gesprek over hun leven op school. Wat moet een juf of meester weten over hoe het leren met leerlingen met epilepsie gaat? Een gesprek over aanvallen, medicijngebruik, lezen én rekenen. 

Wilt u meer weten over dit project of weten wat wij voor u of uw organisatie kunnen betekenen?

Bel ons Mail ons