Voor ons is het belangrijkste
aan school…

Het is een eerste grote stap
een eigen vrijheid in.

Ik vind met name vertrouwen,
geborgenheid…

dat ze dat meekrijgen
om zich te ontwikkelen…

Dat ze met een goed gevoel
naar school gaan…

en dat ze zichzelf daar ook
echt kunnen uiten zoals ze zijn.

Dat vind ik echt heel belangrijk.

Goedemorgen allemaal.

Goedemorgen.
-Wat was er aan de hand vanochtend?

Ik vind het belangrijk om leerdoelen
te stellen, alleen al voor mezelf…

omdat ik dan beter weet
waar de les over gaat…

en beter doorheb
welke haken en ogen eraan zitten.

Ik maak leerdoelen visueel
door ze op het bord te schrijven.

Ik heb ook een bord waar ik de leerdoelen
die al behandeld zijn nog eens ophang…

zodat we altijd weer terug
kunnen grijpen naar dat leerdoel.

Kinderen kijken naar het bord
als ze binnenkomen en zien dan:

O ja. Dat gaan we vandaag leren.

Nu zijn we bij Tijn. Let op.

Tijn die zoveel moeite had om
een complimentje op te schrijven.

Jill, hou je vast, hoor.

Dank je wel. Dat is goed.
Je ontvangt een compliment.

Nu zeg je ‘dank je wel’.

Je bent aardig en je bent gek.

Leerkrachten en ouders dachten vroeger:
als kinderen maar stil aan het werk zijn…

dan wordt er geleerd.

Want dan is het stil.
Dat is dus niet waar.

Er wordt geleerd
als kinderen zelf kunnen verwoorden…

wat ze aan het leren zijn
en waarom ze aan het leren zijn.

Wij zijn nu, samen met
ondersteuning vanuit Spirit…

bezig om met de kinderen
de doelen van de lessen te bespreken.

Zowel de leerkrachten
als de leerlingen weten…

dat elke les eigenlijk een doel heeft.

En je ziet dat kinderen
daar behoefte aan hebben.

Ik vond er echt niks aan. Het enige vak
wat ik leuk vond, was aardrijkskunde.

Eigenlijk twee. Aardrijkskunde,
geschiedenis. Dat vond ik mooi.

Dan zat ik op het puntje van m’n stoel.
Ik zat altijd in die atlas…

En ik wil nog steeds graag ver weg,
dus dat was toen al.

Geschiedenis vond ik interessant,
en ook nog steeds.

Maar de rest van de vakken,
daar vond ik gewoon niks aan.

Ergens op de mavo,
dat was toen nog de ulo…

Toen heb ik ergens de knop omgezet:

Ik wil toch eigenlijk
ook wel wat gaan doen.

Ik wist niet dat ik onderwijzer zou worden,
of directeur van een basisschool…

maar toen ging het opeens goed.

Ik beweeg graag en veel.

Als ik een vergadering heb
van meer dan een uur…

dan moet ik alweer eens even…

Ja, dus ik snap wel
dat kinderen dat hebben.

Kinderen mogen bewegen in het gebouw.

Het belangrijkste daarin is dat ze
niet steeds op dezelfde plek zitten.

Achter hun tafeltje,
luisterend naar dezelfde leerkracht.

Veel met elkaar overleggen.

Leren van elkaar, leren met elkaar.

Daarom staat er ook ‘samen’ op de gevel.
Ga je mee, dan gaan we samen.

Als je samen werkt, samen leert,
samen speelt, dan gaat alles veel beter…

en komt het veel beter tot z’n recht.

Ik sta nooit chagrijnig op.
Ik sta wel eens moe op…

maar als ik wakker word, denk ik:
Heerlijk. Wat gaan we doen vandaag?

Dan kom ik hier, zie je die stralende
gezichtjes en zeg je ‘goeiemorgen’.

En dan kijken ze je aan.
‘Wat gaan we doen vandaag?’

Dan hebben ze daar helemaal zin in.

Ik hou gewoon van deze leeftijd.

Ik vind dat heerlijk.
Ook dat opgaan in een verhaal.

Dat speelse, dat ondeugende,
maar ook dat willen leren.

Ik wil zo graag iets leren.

En het dan niet van de ene
op de andere dag kunnen.

Jackie kijkt naar het schaapje.
‘Ja’, zegt hij. ‘Duwen, ezel!’

‘Gauw rijden,
want dat schaapje dat stinkt.’

Hij ruikt naar pis.

Ik ga jou dat blaadje geven.

Kun jij een schaapje tekenen
wat een beetje stinkt?

Ik ben zelf zwaar dyslectisch.
Dat is in groep zeven pas geconstateerd.

Toen moest ik binnenblijven
in het speelkwartier.

Dan mag je niet naar buiten en moet je
extra lezen. Dat is goed voor je.

Zo kom je erachter dat er veel dingen zijn
gebeurd die je niet als fijn hebt ervaren…

en wat je anders wilt voor de kinderen
die je zelf in de klas hebt.

Ga iets bedenken waarbij je loopt,
praat en speelt.

Ik probeer elke dag door te lopen met de
kinderen: Hoe is het gegaan vandaag?

Wat hebben we geleerd?
Die en die hebben dat en dat gedaan.

Hoe ging dat? Ging het goed?
Wat zou je er morgen beter aan kunnen doen?

Of wat zou je de volgende morgen
niet meer doen?

Boeiend onderwijs geven, wil niet zeggen
dat je geen momenten hebt…

waar het stil is
en kinderen aan het werk zijn.

Je ziet bij leerkrachten wel de worsteling:
hoe ga ik daarmee om?

Veel leerkrachten hebben jaren
gewoon van boven af gedoceerd.

Nu verwachten we dat ze
met leerlingen in gesprek gaan…

en per kind gaan kijken hoe dat kind leert.

We zitten nu in het proces van: de hele
klas zal niet hetzelfde niveau bereiken.

Maar als ik als leerkracht
het gevoel heb dat ieder kind…

binnen z’n eigen vermogen
een stapje verder is gekomen…

dan ga ik als leerkracht
tevreden naar huis.

Goeiemorgen. Hoi.

Hi, goeiemorgen. Hoi.
-Goeiemorgen.

We gaan vandaag verder over Hitler.

Niet alleen over Hitler,
maar over de Tweede Wereldoorlog.

In begon de oorlog…

maar voor Nederland niet.

Ik vind het veel leuker
om mijn eigen les te bedenken.

Ik merk dat de kinderen het leuker vinden,
ik ook, en dat heeft een wisselwerking.

Ik ga er creatiever door denken.

Ik merk ook dat de kinderen
de stof beter begrijpen.

Als ik gewoon lesgeef,
hangen ze op hun tafel…

doen ze niet mee
en moet ik ze waarschuwen.

Als ik op deze manier lesgeef,
hoef ik dat veel minder te doen.

Het is gewoon veel gezelliger ook.

Uit veel onderzoeken blijkt dat kinderen
veel leren van heterogene groepjes.

De één kan het uitleggen
en leert ervan door de uitleg.

De ander hoort het van een ander kind
en begrijpt het daardoor.

Het ene kind is sterker op rekengebied,
en de ander op taalgebied.

Daarom rouleren we groepjes, zodat
de sterke kanten naar voren komen.

Wie zegt, ‘dit vond ik leuk’?

Wie zou het nog een keer willen spelen?

Wie zegt, ‘van mij hoeft dat niet’?
We gaan het nog een keer spelen.

Een tip voor de volgende keer…

Ik vind het belangrijk in m’n werk
om de voorwaarde te creëeren…

waardoor anderen goed kunnen functioneren.

Wij vinden bij Spirit dat de leerkracht
de belangrijkste factor is bij het leren.

Dus in wat wij doen binnen onze stichting
moet de leerkracht centraal staan…

als het gaat om professionalisering
en elke dag een stapje beter te worden.

Het doel is, doordat leerkrachten
elke dag een stapje beter lesgeven…

kinderen elke dag weer
beter leren dan de dag ervoor.

Wat wij willen als onze kinderen
in van onze scholen afkomen…

dat ze niet alleen goed zijn
in taal, lezen en rekenen…

maar dat ze ook hebben geleerd hoe ze
een mens in de maatschappij kunnen zijn.

Wij willen kinderen leren
innovatief te denken.

Door de kinderen te betrekken
bij het proces…

kun je samen een les leuker maken.

Ideaal zou zijn als de leerlingen het gevoel
hebben dat ze leren op hun eigen niveau…

en de leerkracht het gevoel heeft:

Ik heb alle kinderen binnen mijn vermogen
kunnen bieden wat ze nodig hebben.

Ik merk dat ik veel meer energie krijg
van deze manier van werken.

Als kinderen iets hebben begrepen
en dat ook doen…

en er weer een ander bijhalen,
en die het ook weer leren…

Dat is gewoon heerlijk.
Ik vind dat zo leuk om te zien.

Alles wat het leven te bieden heeft,
komt aan bod.

Ik denk dat leren een continu proces
is wat nooit stopt.

Voor mij is leren iets wat altijd doorgaat.

Je hebt het oude gezegde:
je bent nooit te oud om te leren.

Ik denk dat dit voor ons allemaal opgaat.

Kernwoorden: professionele leergemeenschap, boeiend onderwijs, lerende school, professionalisering, groei, leerontwikkeling, leerkrachten, primair onderwijs, po, verandering, leren voor het leven, kwaliteit lessen.