Tijd voor therapie.
Laatst ving ik een gesprek op tussen twee wetenschappers. De ene natuurkundige, de andere pedagoog. Onderwerp: hoe “de mensen van communicatie” met hun onderzoeken omgingen in persberichten, aankondigingen, e.d. Op zijn zachtst gezegd, kregen de communicatiemensen er behoorlijk van langs. Beter: de wetenschappers maakten gehakt van het vakgebied communicatie en hun beoefenaren. “Ze snappen het niet”, “ze vragen geen toestemming als zij onze teksten aanpassen”, “ze sturen teksten naar kranten waarin belangrijke details zijn veranderd en dat kan ik dan weer rectificeren”. etc.
Even terzijde: een fijn beeld van deze twee wetenschappers kreeg ik niet, vooral niet van de pedagoog. Arrogant, elitair, wereldvreemd, zou je kunnen zeggen. Het is een voorrecht als je een goedbetaalde baan aan de universiteit hebt en je je jarenlang kan bezighouden met hetgeen je het liefst doet. Op kosten van de samenleving nog wel. En als dan een communicatieprofessional vraagt waar je je dan mee bezig houdt, waarom dat belangrijk is, waarom mensen daar iets van zouden moeten weten, kortom, de verantwoording richting de maatschappij, dan brand je diegene tot de grond af op een detail.
Wat gebeurt er toch precies in die verhouding tussen communicatie en wetenschap?
De Lichtjagers werken vaak voor veeleisende klanten. Bedrijven in de technologie of hogescholen en universiteiten. We worden dan ingeschakeld door een communicatieafdeling die probeert de onderzoeken of producten van de nutty professors over het voetlicht te krijgen. De verhouding tussen wetenschap en communicatie is per definitie ongelijk: de een heeft een gigantische kennisvoorsprong op de ander. Die kennisvoorsprong verplicht wetenschappers of kenniswerkers tot iets heel moeilijks: uitleggen in normale mensentaal waar ze mee bezig zijn en waarom dat belangrijk is. En dan is het te makkelijk om te zeggen: ze snappen het niet. Dan moet je het nog een keer uitleggen en beter dan de eerste keer.
kennisvoorsprong verplicht wetenschappers of kenniswerkers tot iets heel moeilijks: uitleggen in normale mensentaal waar ze mee bezig zijn en waarom dat belangrijk is.
De Lichtjagers zijn gespecialiseerd in het luisteren naar deze twee partijen die vaak tegenover elkaar staan. De wetenschapper verricht onderzoek en is daarover enthousiast. Maar hij heeft de communicatieafdeling nodig om te vertellen over dat onderzoek. Een ware uitdaging: hij of zij moet de passie van de wetenschapper vertalen binnen allerlei kaders die door bestuur of directie zijn bepaald. Waar de wetenschapper staat voor zijn onderzoek, staat de communicatieprofessional voor zijn vak, namelijk onderzoeksresultaten tonen in hun volle glorie. En dat is vaak net zulke rocket science als raketwetenschap.
Een lastige verhouding, die iets weg heeft van relatietherapie. De Lichtjagers zijn bedreven in dergelijke verhoudingen. Luisteren gaat vooraf aan creatie, en dat is ons vak.
Pieter van Gent. Onderzoeker, scenarioschrijver. De Lichtjagers.
Meer weten, of toe aan therapie? neem contact met ons op.
Comments